Πόσοι γάμοι έγιναν το 2012; Η ΕΛΣΤΑΤ έχει την απάντηση

Η ΕΛ.ΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή) εξέδωσε πριν λίγο καιρό το αναμενόμενο ετήσιο δελτίο τύπου στο οποίο αναφέρονται τα στοιχεία για την φυσική κίνηση του πληθυσμού και συγκεκριμένα περιλαμβάνονται στατιστικά στοιχεία για τις γεννήσεις, τους θανάτους και τους γάμους που έλαβαν χώρα την περασμένη χρονιά, δηλαδή το 2012 στην προκειμένη περίπτωση.

Το 2012 λοιπόν οι γάμοι (συνολικά πολιτικοί και θρησκευτικοί) μειώθηκαν σε ποσοστό 9,78 % σε σχέση με το 2011. Ποιο συγκεκριμένα έγιναν συνολικά 49.710 γάμοι το 2012, ενώ αυτός ο αριθμός ήταν 55.099 γάμοι το 2011. Αν αναλύσουμε τους γάμους σε θρησκευτικούς και πολιτικούς, θα διαπιστώσουμε ότι η μεγαλύτερη μείωση έγινε στους θρησκευτικούς γάμους. Οι θρησκευτικοί γάμοι μειώθηκαν κατά 15,64 % το 2012, ενώ οι πολιτικοί κατά 3,53 %.

Για να δούμε αυτή τη μείωση και σε αριθμούς, οι θρησκευτικοί γάμοι το 2012 ήταν 23.980 (το 2011 ήταν 28.427) και οι πολιτικοί ήταν 25.730 (το 2011 ήταν 26.672). Μπορεί τα τελευταία χρόνια να είναι αισθητή η αύξηση των πολιτικών γάμων, αλλά το 2012 είναι η πρώτη χρονιά που ο αριθμός των πολιτικών γάμων είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των θρησκευτικών!

Αυτή την αίσθηση είχαμε κι εμείς άλλωστε, απλά πλέον επιβεβαιώθηκε και με τη βούλα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Ήταν ολοφάνερο ότι οι πολιτικοί γάμοι στην Ελλάδα αυξήθηκαν πολύ το τελευταίο διάστημα και η πορεία συνεχίζει να είναι ανοδική, γι’ αυτό κι έχουμε αφιερώσει άρθρα σχετικά με τη μορφή που πιστεύουμε ότι πρέπει να πάρει πια ο πολιτικός γάμος στη χώρα μας. Βέβαια, για σημαντικό ποσοστό από αυτούς του πολιτικούς γάμους, θα τελεστεί και θρησκευτικός γάμος μετά από ένα ή δύο χρόνια. Και εδώ φτάνουμε να αναφερθούμε και στο άλλο σημείο των καιρών: στα διπλά μυστήρια. Γιατί ο θρησκευτικός γάμος που έπεται ενός πολιτικού, τελείται τις περισσότερες φορές μαζί με το μυστήριο της βάπτισης του πρώτου παιδιού του ζευγαριού.

Με άλλα λόγια το κόστος ενός θρησκευτικού γάμου (ως κοινωνικό γεγονός) μετατίθεται ένα με δύο χρόνια για τα ζευγάρια και ταυτόχρονα μοιράζεται, αφού γίνεται μαζί και η βάπτιση του μωρού. Δύο μυστήρια μεν, κοινή πρόσκληση, κοινή οργάνωση, κοινή δεξίωση δε, άρα οικονομία κλίμακος! Η εκκλησία φυσικά έχει αρχίσει να αντιδρά σε αυτό το φαινόμενο, στο φαινόμενο “γαμοβάφτιση”, όπως έχουμε γράψει και παλαιότερα εδώ, εκφράζοντας και την άποψή μας για το συγκεκριμένο θέμα. Προς ώρας όμως συνεχίζει να τελεί τα διπλά μυστήρια, χωρίς σοβαρά προβλήματα.

Επιστρέφοντας όμως στο δελτίο τύπου της ΕΛ.ΣΤΑΤ αξίζει να σταθούμε και στα στοιχεία που αφορούν στα Σύμφωνα Συμβίωσης, τα οποία έφτασαν τα 314 το 2012, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 69,73 % σε σχέση με το 2011, που ήταν 185 σε αριθμό. Είναι φανερό ότι η τάση είναι αυξητική και βρίσκουμε την ευκαιρία να επαναλάβουμε ότι κατά τη γνώμη μας, πρέπει άμεσα να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στα Σύμφωνα Συμβίωσης, ώστε να καλύπτουν και τα άτομα του ίδιου φύλου που επιθυμούν να συμβιώνουν και έχουν δικαίωμα να διασφαλίζονται με παρόμοιο τρόπο, όπως και τα ζευγάρια διαφορετικού φύλου.

Τώρα, μένει να δούμε πώς θα καταγράψει “εμπειρικά” η αγορά την πορεία των γάμων του 2013 και αν θα “πέσει μέσα” στους υπολογισμούς της, όταν θα έχουμε πια στα χέρια μας το αντίστοιχο δελτίο τύπου με τα στοιχεία για το 2013.

Για το 2012, η “γκρίνια” της αγοράς ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα δικαιολογούσε μια μείωση της τάξης του 15,64%, που είχαν στην πραγματικότητα οι θρησκευτικοί γάμοι της χρονιάς (αν και η αγορά υπολόγιζε εμπειρικά ότι η μείωση για το 2012 ξεπερνούσε το 30%). Βέβαια, η δουλειά των περισσότερων είχε (και έχει) μειωθεί πολύ, όμως δεν έχουν μειωθεί αντίστοιχα τόσο πολύ οι γάμοι και δεν ευθύνεται μόνο αυτό το δεδομένο για την πτώση.

Η μείωση στη δουλειά των επιχειρήσεων σχετίζεται παράλληλα και με τη μείωση στο budget ανά γάμο, και με τη μείωση των καλεσμένων και των δεξιώσεων, και με τον διαφορετικό τρόπο που αποφασίζει ένα ζευγάρι να τοποθετήσει/κατανέμει τα χρήματά του (πχ διαθέτει πλέον λιγότερα για νυφικό, αλλά περισσότερα για φωτογραφίες) καθώς και με την συνεχή αύξηση των ανθρώπων που επιχειρούν γύρω από τον γάμο και τη βάπτιση, βλέποντας σε αυτό τον κλάδο μια διέξοδο (για πόσο όμως;).

Φτάνουμε λοιπόν γι’ ακόμη μια φορά στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται καλύτερη μελέτη των νέων δεδομένων, των νέων αναγκών, των νέων συνηθειών και προσαρμογή της αγοράς σε αυτές, με νέες υπηρεσίες, νέα προϊόντα και νέους τρόπους προσέγγισης.