Εδώ και αρκετό καιρό σκεφτόμουν να γράψω ένα άρθρο για το πώς μπορούμε να κάνουμε οικονομία στο σπίτι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με την οικονομία στερούμαστε κάτι. Με την έννοια οικιακή οικονομία, που χρησιμοποίησα και στον τίτλο, εγώ θα εστιάσω στους τρόπους με τους οποίους θα αποφύγουμε να κάνουμε νέα έξοδα πριν να υπάρχει πραγματική ανάγκη για να γίνουν αυτά, αλλά και θα μειώσουμε σε ένα βαθμό τα συνήθη κόστη, κάνοντας καλύτερη διαχείριση του χρόνου και των πόρων.
Αφορμή για να αρχίσω να ετοιμάζω μια σειρά από άρθρα στάθηκε τελικά μια συζήτηση σε φιλικό σπίτι, όπου οι μεγαλύτεροι άρχισαν να θυμούνται τι έκαναν παλιά οι νοικοκυρές και ειδικά εκείνες που ζούσαν στα χωριά. Τότε που έπρεπε να είναι εφευρετικές, γιατί πολλές συσκευές και πολλά προϊόντα από αυτά που έχουμε σήμερα, δεν υπήρχαν τότε ή αν υπήρχαν σε κάποια «πρωτόγονη» μορφή, δεν ήταν εύκολο να τα διαθέτουν στα σπίτια τους. Τότε που τα χρήματα δεν έρρεαν άφθονα όπως μέχρι πριν μερικά χρόνια. Αν ρωτήσετε τη γιαγιά σας θα έχει να σας πει σίγουρα κάποια παρόμοια «τεχνάσματα» που γνωρίζει ως έμπειρη νοικοκυρά ή που θυμάται από όσα της έλεγε και της μάθαινε η δική της γιαγιά.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΑΛΙΑ..
Το ελαιόλαδο για παράδειγμα, πέρα από την χρήση του στην κουζίνα, ήταν το νούμερο ένα καλλυντικό και φαρμακευτικό προϊόν των γιαγιάδων μας. Χωρίς να ξέρουν αναλυτικά περί βιταμινών, ιχνοστοιχείων, αμινοξέων κλπ, εκείνες είχαν μάθει από τις προηγούμενες γενιές ότι με το ελαιόλαδο, το πρόσωπο και τα χέρια τους ανακουφίζονται ύστερα από τις δύσκολες αποστολές της ημέρας στα χωράφια, κάτω από τον καυτό ήλιο ή μέσα στο τσουχτερό κρύο. Πού να τη βρουν τότε την ενυδατική κρέμα; Μήπως όμως δεν την χρειαζόμαστε και σήμερα, τουλάχιστον όχι τόσο όσο νομίζουμε; Ή έστω, μήπως δεν χρειαζόμαστε μια ενυδατική για το σώμα, μια άλλη για τα χέρια, μια άλλη για το πρόσωπο και μια άλλη για την περιοχή γύρω από τα μάτια; Για σκεφτείτε το λιγάκι…
Τότε δεν είχαν επίσης σαμπουάν, όπως φυσικά ούτε και κοντίσιονερ. Λούζονταν με σαπούνι και όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι αποτελέσματα έχει κάτι τέτοιο στην ξηρότητα της τρίχας. Επιπλέον οι γυναίνες είχαν όλες μακριά μαλλιά και ελάχιστο χρόνο και μέσα για να τα περιποιηθούν. Έτσι στο ελαιόλαδο είχαν ανακαλύψει και πάλι τη μαγική λύση. Το εμπιστεύονταν γιατί ήξεραν οτί κρατάει τα μαλλιά δυνατά και λαμπερά και ήταν αυτό που τις βοηθούσε να τα ξεμπλέκουν και να τα χτενίζουν ευκολότερα. Με συνταγές από αγνά προϊόντα μπορούμε να αντικαταστήσουμε και σήμερα αρκετά από τα προϊόντα του εμπορίου.
Μια άλλη έξυπνη ιδέα, την έμαθα από τον πατέρα ενός φίλου, που μας έλεγε τι έκανε η μητέρα του με τα χρησιμοποιημένα σαπουνάκια. Αντί να τα πετάξει, όπως κάνουμε όταν έχουν σχεδόν αναλωθεί, εκείνη τα μάζευε και τα έδενε μέσα σε ένα κομμάτι τούλι. Με αυτό έπλεναν τα χέρια τους, ειδικά όταν είχαν ταλαιπωρηθεί από βαριές δουλειές ή από το κρύο, και ταυτόχρονα έκαναν και απολέπιση. Νομίζω πως τότε δεν είχαν ιδέα περί απολέπισης, αλλά το αποτέλεσμα μετράει. Κι αυτό είναι η απαλότητα στο άγγιγμα, μετά από το πλύσιμο των χεριών με αυτό τον τρόπο, καθώς φυσικά και η οικονομία, αφού δεν πήγαινε χαμένο ούτε εκατοστό από το σαπούνι τους.
Η ίδια γυναίκα, η γιαγιά του φίλου μας, όταν άρχισαν να κυκλοφορούν οι πλαστικές σακούλες, τις έκοβε σε λωρίδες και με το βελονάκι τις έπλεκε και έφτιαχνε πατάκια. Σήμερα, βλέπουμε συνέχεια τέτοιου είδους ιδέες και DIY projects να κυκλοφορούν στο Internet μέσω του Pinterest και πολλών blogs και ενθουσιαζόμαστε με την εφευρετικότητα ορισμένων ανθρώπων. «Μα πώς το σκέφτηκαν!» αναρρωτιόμαστε… Να όμως, που αρκετές από αυτές τις ιδέες έχουν διασωθεί τελικά από τις γενιές των γιαγιάδων μας και αναβιώνουν ξανά ή ξαναεμφανίζονται ελαφρώς παραλλαγμένες!
Επίσης, παλιά δεν υπήρχαν έτοιμες βαφές για τα πασχαλινά αυγά, ούτε αυτοκόλλητα με σχέδια για να τα διακοσμήσουν οι νοικοκυρές. Τα έβαφαν με φυσικούς τρόπους, όπως με τις φλούδες από κρεμμύδι. Και τα σχέδια τα έκαναν με φυλλαράκια από τα λουλούδια τους. Με φυσικούς τρόπους έβαφαν επίσης υφάσματα και φλοκάτες, γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να τα ανανεώσουν με άλλο τρόπο. Έχει ήδη αρχίσει να ακολουθείται ξανά η ίδια τακτική και ρούχα πλέον βάφονται σε άλλο χρώμα για να μοιάζουν διαφορετικά ή βάφονται με το ίδιο χρώμα για να μοιάζουν καινούρια.
Και το ράψιμο με το πλέξιμο όμως αναβιώνουν. Οι νοικοκυρές κάποτε δεν πέταγαν κάτι πριν να «λιώσει». Τα παλιά σεντόνια (τότε που τα υφάσματα ήταν πολύ καλύτερα) γίνονταν στην συνέχεια ποτηρόπανα, γιατί δεν άφηναν χνούδι ή έφτιαχναν νέες μαξιλαροθήκες. Γενικά, παλιά ρούχα επιδιορθώνονται, μεταποιούνται ή χρησιμοποιούνται τα υφάσματά τους για να ραφτεί κάτι νέο. Όπως και τα πλεκτά παντός είδους έρχονται πάλι να μας θυμίσουν πόσο σπουδαίο είναι να δημιουργείς κάτι από νήμα. Κάντε ένα πείραμα. Ψάξτε στη ντουλάπα σας και σίγουρα θα βρείτε ρούχα που έχετε αγαπήσει, αλλά δεν μπορείτε πλέον να τα φορέσετε γιατί δεν σας κάνουν ή γιατί δεν είναι και τόσο «της μόδας». Διαλέξτε ένα και τρέξτε στη γιαγιά, τη μαμά, τη θεία ζητώντας τη να σας μάθει πώς θα το μεταποιήσετε. Ξεκινήστε από τα απλά. Μάθετε να φτιάχνετε ένα στρίφωμα, ένα πιετάκι, να αλλάζετε κουμπιά… Θα σας γλυτώσει από αρκετά έξοδα στην πορεία. Επιστρατεύστε και πάλι τις έμπειρες της οικογένειας και πειραματιστείτε μαζί τους στο πλέξιμο. Θα ευχαριστηθείτε περισσότερο φτιάχνοντας μόνες σας την εσάρπα που χρειάζεστε, απ’ ότι αν την αγοράσετε έτοιμη. Τώρα που τα πατρόν και οι τεχνικές κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο, ποιος μας πιάνει….
Συνεχίζεται… στο 2ο μέρος με τίτλο «Οικιακή οικονομία: Πώς μπορούμε να μειώσουμε τα έξοδα του σπιτιού»
Για το Τέλειος Γάμος
Βιβή Κωτούλα
